Mój ojciec Romulus to książka szczera, niemal rozkładająca na łopatki. Raimond Gaita, profesor filozofii, autor kilkunastu książek naukowych sięga w niej do swojego dzieciństwa, by się z nim zmierzyć, a także oddać hołd ojcu, Romulusowi, które całe życie uczył (postawą) Raimonda, jak być dobrym człowiekiem.
Zaczęło się od mowy pogrzebowej wygłoszonej na cześć Romulusa. Przyjaciele i rodzina zachęcali profesora do obszerniejszego dzieła. Przetłumaczona na kilkanaście języków, wielokrotnie nagradzana opowieść o życiu na australijskich pustkowiach zachwyca swoją formą, delikatnością języka i wzrusza losem opisywanych w niej osób.
Romulus charakterem przypomina Lassego, ojca Pellego z powieści Pelle zwycięzca. Taki sam prostoduszny, dobry charakter, obaj ojcowie w pewnym momencie musieli przejąć rolę obojga rodziców; także i warunki życia są zbliżone - nieustanna praca fizyczna, zmaganie się z przytłaczającą rzeczywistością, a nawet to, że i Lasse z Pellem i Romulus z Raimondem byli emigrantami i na szacunek miejscowych musieli pracować ze zdwojoną siłą.
I jest w tych losach jakiś romantyzm i cicha rozpacz jednocześnie. Ludzkie dramaty, niesamowity szacunek do zwierząt, bezinteresowność, a w tle australijski niegościnny krajobraz...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz